Komplikacije operativnog lečenja skolioza

Idiopatska skolioza predstavlja jedan od najčešćih deformiteta kičme kod dece čija etiologija nije do kraja razjašnjena, a koji se definiše kao bočna krivina kičmenog stuba veća od 10° sa rotacijom pršljenova različitog stepena. Postoji više vrsta skolioza prema uzroku nastajanja, a za pedijatrijsku populaciju najznačajnije su idiopatska skolioza.

Lečenje skolioze je direktno uslovljeno od stepena zakrivljenosti i ono može da bude na nivou praćenja, korektivnih vežbi, korektivnih vežbi i nošenje ortoze (midera) pa sve do operativnog lečenja ukoliko Cobbov ugao pređe 45 stepeni. Hirurško lečenje ima zadatak da povrati anatomske odnose u meri koliko je to moguća, da otkloni bol ili da ga u značajnoj meri ublaži kao i da zaustavi dalju progresiju krivine. Ovo se postiže uz pomoć transpedikularnih zavrtnjeva čija upotreba je zlatni standard u operativnom lečenju skolioza. Potencijalne komplikacije ovako složenog zahvata u najvećoj meri su povezane sa postavljanjem ovih zavrtnjeva jer su anatomski odnosti izmenjeni kod skoliotičnih pršljenova. U medicinskoj litetraturi opisano je od 3%-25% neadekvatno postavljenih transpedikularnih zavrtnjeva. Pravilno i adekvatno postavljanje zavrtnjeva je esencijalno kako bi se izbegle komplikacije kod operacija na kičmi.